Er was eens een wereldverbeteraar, Sjef, die begaan was met het lot van velen. Hij kon niet aanzien dat iemand onrecht aangedaan werd. En ook als iemand op het verkeerde pad terecht kwam betreurde hij dat ten zeerste. Maar het ergste vond hij het als mensen afgleden naar de zelfkant van de maatschappij. Als hij dat zag gebeuren jeukten zijn handen om dat te voorkomen. Hij deed niets liever dan corrigerend en regelend op te treden, maar meestal viel dat niet erg goed bij de 'mens in nood'. Die wilde al die bemoeizucht niet, en schaamde zich voor zijn/haar situatie. Het liefst wilde die alleen gelaten worden. Alle goed bedoelde hulppogingen liepen op niets uit. En als de hulp in de vorm van geld, onderdak en werk voor het levensonderhoud, dan al geaccepteerd werd verviel de 'mens in nood' al snel weer in oude gewoonten, ging weer zwerven of (deels) op straat wonen, en gleed terug in de goot.

Sjef bedacht dat deze manier van hulp bieden niet voldoende was. Hij moest de slechte gewoontes niet proberen af te leren, maar de slechte gewoontes een positieve wending proberen te geven.

Zo kon het gebeuren dat hij op een dag in de binnenstad van Eindhoven een jonge vrouw tegenkwam die hem vaag bekend voorkwam. Ze zat bij Dynamo om de hoek in op de rand van het koude trottoir, wezenloos voor zich uit te staren. Het was hem in een oogopslag duidelijk dat het absoluut niet goed met haar ging. Haar schaarse kleding was smoezelig en de laatste keer dat ze haar haar had gewassen was ongetwijfeld lang geleden. En die wazige, afwezige blik in haar ogen wekte bij onze wereldverbeteraar meteen medelijden op. Maar deze keer was het anders dan de andere keren. Hij kende deze vrouw inderdaad. Van een jaar of tien geleden, van de middelbare school. Ze zat een klas hoger dan hij, en hij had haar in stilte aanbeden. Om haar nu in deze toestand aan te treffen deed hem pijn. Nu realiseerde hij zich pas écht hoe diep je als mens toch kunt zinken.

Hij vroeg haar of zij hem nog kende. Ze reageerde niet eens op zijn vraag, ze was helemaal van de wereld. Hij besloot haar mee te nemen naar zijn huis. Bij de warme kachel kwam ze weer tot haar positieven. Hij vroeg haar wat er was gebeurt, maar ze wilde er niet over praten. Na een kop koffie met een hotdog ontdooide ze, en stortte ze haar hart uit. Het was alsof ze aanvoelde dat hij haar laatste hoop was. Na de middelbare school had ze een secretaresseopleiding gevolgd, en ze kreeg al vrijwel meteen een drukke baan als directiesecretaresse. Maar haar vrijgevochten houding bracht haar al snel in de problemen. Ze hield ervan houseparty's te bezoeken, en kleedde zich dan steevast zeer uitdagend en extravagant, en nam steeds vaker een pilletje. Misschien wel als reactie op haar keurige baan overdag dook ze 's avonds steeds vaker het wilde nachtleven in. Al snel werd ze gevraagd als danseres, welke uitdaging ze te gretig aannam. Het tamelijk onschuldige dansen op party's en in discotheken groeide uit tot een heuse podiumact met een hoog seksueel gehalte. Ze genoot van de kick, en gebruikte nu behalve pillen ook sterkere spullen en drank. Ze kreeg een uitnodiging voor werkzaamheden in een privé-club, en voor ze er zelf eigenlijk erg in had was ze verslingerd aan seks, deed escorts en striptease shows, en verwende de klanten van de club. Maar haar dubbelleven ging haar parten spelen. Om het vol te kunnen houden ging ze steeds meer pepmiddelen gebruiken. Door problemen verloor ze haar baan als directiesecretaresse, en de balans die haar leven in evenwicht hield viel weg. Een neerwaartse spiraal diende zich aan. Ze gebruikte teveel drank en heroïne, zodat ze niet goed meer kon functioneren. Geld verdiende ze in het begin nog genoeg als prostituee, maar na verloop van tijd werd ze uit de club gezet. Ze raakte in de goot, en probeerde haar klanten op straat te vinden. Maar nu was ze leeg, moe en dood.

Sjef besloot haar te helpen. Maar dan op constructieve wijze. Hij zou haar niet veranderen maar haar negatieve wereld ombuigen naar een paradijs. De drugs moesten verdwijnen om haar er weer bovenop te krijgen. Hij zou haar sterke erotische kant gaan gebruiken. Hij ging voor haar een nieuw leven bouwen, haar een plek geven waar ze kon gaan wonen en werken. Het moest niveau en stijl krijgen, de positieve zijde van de medaille. Hij bouwde voor haar de woning voor de prostituee.