the kuBurcht experience . . . . . . Inleiding . . . Ik heb me niet erg gehouden aan de gebaande paden tot het samenstellen van de opgave. Een programma van eisen, een vooraf bekende situatie of context, of de keuze van een specifiek onderwerp ter afbakening van de opgave ben ik steeds uit de weg gegaan. Ik wilde de 'exacte' kant van mijn HTS vooropleiding zoveel mogelijk uitschakelen. . . .Ontwikkeling . . . Als uitgangspunt voor het afstudeerproject heb ik mijn fascinatie voor middeleeuwse burchten gebruikt, zonder op enige manier vast te leggen welke kant het zich genererend (ontwikkelend) ontwerpproces uit zou moeten gaan. Ik stelde te willen nagaan of, en zo ja hoe, waar de middeleeuwse burcht toen voor stond, bruikbaar of vertaalbaar is naar onze moderne tijd. . . Fasen . . . Na het onderzoek naar de waarden van de middeleeuwse burcht ga ik op zoek naar een 'spil' voor mijn project. Een kasteelheer.
Ik vind die in de persoon van de in maart 1999 overleden filmregisseur Stanley Kubrick. Deze heuse kasteelbewoner blijkt de 'perfect guy for the job'. Onder meer de thematieken van gevangen in de situatie, bescherming en controverses in zijn persoonlijkheid en occupatie, duiden op interessante raakvlakken en slaan suggestieve bruggen. Stanley's films zijn de kinderen van zijn gedachtewereld. Als volgende stap in het wordingsproces heb ik een aantal belangrijke iconen van de middeleeuwse burcht genomen en daar passende, pakkende beelden uit 5 van Stanley's films *) bij gekozen. Hiermee ontstaat een prachtig suggestief beeldenverhaal. Daaruit volgt een beeldcollage van de filmbeelden met plaatsbepalingen van de ruimten en begrippen. Nog altijd is geen uitspraak gedaan over de functie van het gebouw. Wat al wel duidelijk is: het moet een 'maakbaar' gebouw worden. De ontstane ideëen over ruimten en de beleving ervan, wring ik dan in een eerste tastbaar ontwerp. De functie van het gebouw is inmiddels ook uitgekristalliseerd. Het gebouw wordt een belevingsmachine. Een plek waar de bewonderaar de meester Stanley Kubrick kan ervaren, kan beleven. Als een rol spelen in zijn film. De insteek van de ontwerpopgave verschuift naar een benadering van binnenuit. Het gebouw krijgt een route die op een filmische manier beleefd wordt, in de stijl van de meester. Suspence, opbouwende verwachtingspatronen, uitgestelde ontlading, nieuwsgierig maken maar het geheim niet prijsgeven, steeds vermoedens oproepen maar nergens bevestiging geven; tot opeens de explosieve ontlading dan toch komt, als je er eigenlijk al niet meer op rekende. . . .